Krystyna Kondek, córka słynnego grafika Wacława Kondka i malarki Marii Fiedler (oboje byli uczniami Władysława Strzemińskiego), przebywając zawsze w atmosferze sztuki i wyważonego słowa, pisała i malowała od dzieciństwa.
Jako człowiek była w łódzkim środowisku niezwykle lubiana, a jako poetka – bardzo ceniona. Wydała kilka dobrych – pełnych wrażliwych spostrzeżeń i ciekawych metafor – tomików wierszy. Uczestniczyła w wielu przedsięwzięciach literackich i plenerach malarskich. Jej skromność i talent budziły zawsze sympatię, szacunek i ufność. Dom Kondków był przez lata gościnny dla wszystkich, a przez pracownię przewijało się wielu gości zafascynowanych pracami Wacława i reszty twórczej rodziny.

 

 

Zapach

bałuckiego baru

budzi wspomnienia

te zupy mleczne

te ruskie pierogi

te naleśniki

odgrodzeni od ulicy

zaparowaną szybą

byliśmy bezpieczni

Gdzie się podziały

ciche bary mleczne

zastąpione

głośnymi pubami

gdzie się podziały

naleśniki z serem

gdzie się podziały

marzenia