Wacław Kondek był twórcą wszechstronnie utalentowanym. Malował, rysował, tworzył grafiki i rzeźby, filmy autorskie i albumy, scenografie teatralne i filmowe, był też felietonistą.
W latach 1934 – 1939 odbył studia w Instytucie Sztuk Pięknych w Krakowie a po ich ukończeniu, dzięki przyznanemu mu stypendium, miał wyjechać do Włoch. Wyjazd ten udaremniła II wojna światowa; po wojnie Wacław Kondek ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi (1947 – 1951).
W 1947 roku osiedlił się w Łodzi, w 1951 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
Stworzył liczne cykle prac, w których wykreował swój własny styl, swój własny świat. W jego pracach – obok tematyki z pogranicza baśniowej fantastyki i sentymentu dla ludowych przekazów, ludowego ‚bajania’, fascynacji starymi, porzuconymi, pełnymi tajemnic domostwami, skrzypiącymi wierzbami, odchodzącym światem – znajdujemy realistycznie potraktowane tematy. Są to zazwyczaj wizerunki miejsc, w których przebywał na przykład podczas letnich plenerów czy miasta, z którym związał się na stałe. Artysta z wielkim upodobaniem sięgał do tematyki łódzkiej (fabryki, pałace, ulice) zarówno w swych obrazach jak i w licznych rysunkach, które są dziś cennym źródłem ikonograficznym przedstawiającym Łódź dawną, obiekty już nieistniejące jak w przypadku starych fabryk.
Muzeum Historii Miasta Łodzi trzykrotnie organizowało wystawy poświęcone twórczości Wacława Kondka: w 1987 roku – Od Krakusa do wesołego diabła, wystawa scenografii filmowej z okazji 40-lecia Studia Małych Form Filmowych w Łodzi; w 1991 roku – Pałace Ziemi Obiecanej, rysunki ze zbiorów BUŁ i MHMŁ; w 1996 roku – Wacław Kondek 1917 – 1976. Madonny, demony, człowieczy świat, wystawa monograficzna. Tej ostatniej ekspozycji towarzyszyło wydawnictwo pokazujące różne aspekty twórczości tego wszechstronnego artysty, który tworzył z niezwykłą wręcz pasją. Był ponadto animatorem kultury, społecznikiem i piewcą Łodzi, czego wyraz dał w swej twórczości m.in. tworząc cykle obrazów ‚Domy na Bałutach’ i ‚Ziemia łódzka’ oraz cykle rysunków: ‚Ulica Piotrkowska’, ‚Łódzkie pałace’, ‚Fabryki łódzkie’.
Był laureatem licznych nagród i wyróżnień na wystawach i w konkursach plastycznych, był też laureatem Honorowej Odznaki Miasta Łodzi (1965), Nagrody Miasta Łodzi za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury (1968); w 1975 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Pozostawił po sobie niezwykle bogaty (zarówno w formie jak i w treści) i cenny dorobek. Żona Artysty – Pani Maria Kondek przekazała w darze Muzeum Historii Miasta Łodzi kolekcję 170 rysunków oraz 39 litografii reprezentatywnych dla twórczości Wacława Kondka, zdeponowała ponadto rzeźby ceramiczne i malarstwo olejne, które w połączeniu z muzealną kolekcją prac, odzwierciedlają w znaczącym stopniu wizerunek tego niezwykłego Artysty.
Kilka prac Wacława Kondka:
o artyście pisano: